geri

   Alınan parlak neticeler halkı memnun bırakmıştı. Neşe, sevinç, huzur ve refah o zamanlar Hatay'da adeta bir alem olmuştu. Türkiye ile gümrük kalmadığından serbest ticaret başlamıştı. Hatay'ın Anavatana ilhakı (katılma) dileği artık gönüllerden dillere ve günlük sohbetlere intikal etti. İkide bir etraftan gelen yabancı gazeteciler, bu mevzu üzerinde resmi ağızlardan bir şeyler koparmaya çalışıyorlardı. Bu yolda bize sorulan sualleri hep menfi cevaplarla karşılıyorduk. Bir gece ordu evinde tertip edilen baloda Collet ile konuşurken vaktiyle bir iki Fransız memurunun, Soğukoluk'ta satın almış oldukları arsaları şimdi satmak için kendisine ricada bulunduklarını, buna Hatay hükümetinin kolaylık göstermesini söyledi. Ben de şaka olsun diye "Yalnız bu arsaları değil, Hatay'daki resmi ve hususi bütün Fransız menfeatlarını satın alalım" dedim. "Paranız varsa söylediğiniz şey, üzerinde durulacak ciddi bir mevzu olabilir" dedi. Muhavereden edindiğim intibaı Açıkalın'a anlatım.